Ως κοινωνία δεχθηκαμε χθες άλλο ένα ηχηρό ράπισμα στο πρόσωπο και μια ισχυρή γροθιά στο γεμάτο (και πρησμένο κάποιων) στομάχι μας.
Άλλος ένας συνάνθρωπός μας “έφυγε” μόνος χωρίς να έχει πρόσβαση στα ελάχιστα που ο καθένας μας θα έπρεπε να έχει.
Σε μια πόλη που τα τελευταία χρόνια αποτελεί σημείο αναφοράς για όλες τις υπόλοιπες, σε μια κοινωνία (την Κυπριακή στο σύνολό της) που βαδίζει ανενόχλητη με γοργούς ρυθμούς ανάπτυξης, σε μια γειτονιά (της Μεσογείου) που η δήθεν χρυσόσκονη των πύργων και των ουρανοξυστών είναι τόσο έντονη που αποδεικνύεται ικανή να σκεπάσει ως μαύρο πέπλο τα πάντα, κάποιοι συνάνθρωποί μας πεθαίνουν άστεγοι, μόνοι και αβοήθητοι σε παγκάκια.
Ένα άρθρο σαν αυτό, μια δημόσια κατάθεση ψυχής, θα έπρεπε ίσως να συνοδεύεται εκτός απο κριτική και απο εισηγήσεις. Απο προτάσεις και τεκμηριωμένες θέσεις για να λυθεί το πρόβλημα.
Αλήθεια όμως σε ποιον θα απευθυνθούν οι προτάσεις;
Πόσες και πόσες κατατέθηκαν ως τώρα; Πόσες και πόσες κρίθηκαν απο τους “αρμόδιους” ως ανεπαρκείς; Πόσες και πόσες …διαολοστάληκαν απλά γιατί ενοχλούσαν τους “υπεύθυνους”.
Φιλοξενία σε ξενώνες, σε άδεια ή κλειστά ξενοδοχεία (δέχονται και 2 αστέρων οι άστεγοι), οίκους ευγηρίας, οικογένειες που ίσως να μπορούν να τους φιλοξενήσουν και πολλά άλλα. Θέληση να υπάρχει. Τόσα και τόσα λεφτά ρίχνουμε στον αέρα, στις διαφημιστικές προεκλογικές πινακίδες και στο show, ένα κονδύλι να καλύψει τους 10-20-30 (πόσοι να είναι οι άστεγοι στην Κύπρο) δεν βρίσκεται στο κράτος;
Υπάρχουν άστεγοι στην Κύπρο; Η απάντηση είναι ΝΑΙ. Μπορούν να εντοπιστούν; Επίσης ΝΑΙ. Μπορεί το κράτος να τους φιλοξενήσει κάπου προσωρινά; ΝΑΙ, ΝΑΙ, ΝΑΙ. Τότε τι περιμένουμε; Μήπως αν ένας απο αυτούς, είναι ένας απο “εμάς”; Μήπως αν δεν ονομάζεται, Γκρεκόριε, αν δεν είναι απο το Ισραήλ, ή την Ρουμανία αλλά είναι κάποιος Αντρέας ή Γιώργος απο τη Λεμεσό, την Πάφο ή τη Λευκωσία να μας αγγίζει περισσότερο;
Και μην ακούσω ότι οι Κοινωνικές Υπηρεσίες παρακολουθούν, φροντίζουν, μεριμνούν και μπλα, μπλα, μπλα. Αν όντως έτσι είναι τότε δεν θα ξανά δούμε μια τέτοια είδηση.
Τόσο απλά.
Μάριος Ιγνατίου
