Πιάνουμε συχνά πυκνά τους εαυτούς μας να προσπαθούν να μη μεμψιμοιρούν και να είναι ντε και καλά μέσα σε αυτή την περιρρέουσα ατμόσφαιρα ευφορίας και την επιχρυσωμένη ψευδαίσθηση της ανάπτυξης που “επιβάλει” (περισσότερο διακαής πόθος είναι) στον υποσυνείδητο νου μας ότι όλα πάνε καλά και όντως έρχονται καλύτερες μέρες.
Κρύβουμε επιμελώς τα προβλήματα κάτω απο το χαλί και τα προσπερνάμε θέλοντας να πιστέψουμε ότι διαρκώς είναι περίοδος γιορτής και σχόλης και το καρναβαλίστικο πέπλο που καλύπτει την πόλη αυτές τις μέρες έχει διάρκεια όχι δέκα αλλά 365 μέρες. Δυστυχώς πάντα κάτι έρχεται να μας προσγειώσει ανώμαλα και κυρίως στην πραγματικότητα.
Το Καλοκαίρι όταν οι θάλασσες μας είναι γεμάτες απο κόσμο ένας αγωγός λυμάτων καταλήγει στα πόδια μας γεμίζοντας αφρούς την Ολυμπίου Διός, το Φθινόπωρο με τις πρώτες κρυάδες κάποιοι συμπολίτες μας ξεψυχάνε μόνοι και αβοήθητοι σε παγκάκια και τώρα ένας Δημοτικός χώρος στάθμευσης βύθισε και βούλιαξε δεκάδες αυτοκίνητα στέλνοντας στο “πυρ το εξώτερον” τη …λάμψη των Πύργων και αφήνοντας πίσω του κατήφια και απογοήτευση. Φυσικά και πολλές ζημιές.
